Por un lado, a dereita política e monarquía veían a Pablo Iglesias, (e a todos os procesos relacionados con él e a súa vida) unha amenaza, unha amenaza ao orden que eles mismos estableceran tempo atrás para garantir que os dereitos de eles mismos e da burguesía máis rica prevalecesen ante o interés do pobo e as necesidades que os obreiros e os xoranleiros posuían naquela época.
Por outra parte, o pobo e as clases socias máis perxudicadas pola revolución, industrial, polo capitalismo, e polo sistema de clase sociales viron a Pablo Iglesias, ao partido socialisto e ao seu sindicato como unha vía para reivindicar os seus derechos e para comenzar unha loita contra os empresarios ricos co obxectivo de conseguir o que para eles debería ter cada traballador. Traballo en condiciones dignas, comidas, unha xornada adecuada...
No hay comentarios:
Publicar un comentario